Op 12 juni 2025 is Jos Schouten op 83-jarige leeftijd overleden. Jos was bekend in Klarendal om haar liefde voor handwerken en kunst. Toen ze al met pensioen was, begon zij met haar beste maatje Binia de wolwinkel ‘Steekje Los’ aan de Hommelstraat. Zij verkochten er breispullen, en daar kregen de klanten de gezelligheid en goede raad van de twee vrouwen gratis bij. Een keer in de twee weken kwam er een breiclub samen. Toen zij stopten met de winkel, werd de overgebleven wol verkocht bij de Nacht van de Mode, maar het handwerken zette Jos voort in de Wasplaats aan de Klarendalseweg, ook weer met Binia erbij. De afgelopen (bijna) 10 jaar was Jos een drijvende kracht achter de Handwerkgroep (“handwerken met Jos van Steekje Los!”).
Zij nam het initiatief voor allerlei projecten, zoals mutsen breien voor het goede doel.
Ook voor het winkeltje Oogst, tot voor kort te vinden in de Wasplaats, heeft Jos veel betekend. Zij leverde spullen om te verkopen en werkte er alsvrijwilliger. Ook heeft zij ervoor gezorgd dat een deel van de Wasplaats als galerie werd ingericht, waar kunstenaars een maand lang hun werk kunnen tonen.
Rik van Houten, coördinator van de Wasplaats: “Jos was dol op Klarendal, bij de levendigheid van het kleurrijke Klarendal voelde zij zich thuis. Zij was een makkelijk mens, nuchter, joviaal en uitgesproken. Ze was groot fan van Gregoriaans gezang. Als er een elpee binnenkwam (ook die worden tweedehands verkocht in de Wasplaats) waar dat op stond, bewaarden we die altijd voor Jos. Daar genoot ze enorm van.”
Jessica is de dochter van Jos. Zij vertelt over haar moeder:
“Mijn moeder is in 1941 in Amsterdam geboren en is daar als enige meisje in een gezin van 4 kinderen opgegroeid. Ze heeft geleerd voor kleuterleidster en heeft stage gelopen in Parijs en een tijdje in een weeshuis gewerkt in Italië. Uiteindelijk kwam ze in Purmerend te wonen waar zij werkte als kleuterleidster en met mijn vader trouwde. Mijn broer en ik zijn daar geboren. Mijn moeder was een warme veilige haven die haar kinderen altijd op de eerste plaats zette, ondanks haar drukke baan. Later zijn mijn ouders gescheiden en kwam mijn moeder met mijn broer en mij in Dodewaard te wonen en werken. Daar kon zij niet goed aarden, in de jaren ’70 werd in dat dorp een alleenstaande werkende vrouw niet makkelijk geaccepteerd.
Na een heel moeilijke periode in haar leven, met onder andere het overlijden van mijn vader, moest zij stoppen met werken en is zij op haar 48 e naar Klarendal verhuisd.
De eerste jaren in Arnhem waren nog lastig door veel ellende die ze had meegemaakt. Maar bij de pakken neerzitten deed zij niet. Ze zei altijd “wat er ook gebeurd, gewoon blijven ademhalen”. En dat deed ze. Ze werd manager van een grote Latijns-Amerikaanse band.
Niet als baan maar gewoon omdat ze dat leuk vond. Die taak lag haar goed. Ze
organiseerde alles en reed ook de bandbus naar optredens. De muzikanten noemden haar
allemaal ‘mama’. Zij raakte zij steeds meer betrokken bij de wijk Klarendal, waar ze eindelijk weer een beetje tot rust kwam. Toen mijn nichtje geboren werd leefde zij weer helemaal op: ze werd weer helemaal de lieve warme vrouw zoals ik haar als kind kende.
Mijn moeder had maling aan sociale regeltjes en deed nooit iets omdat het “zo hoorde”. Ze probeerde zoveel mogelijk van het leven te genieten en maakte ons vaak aan het lachen met rare acties die je niet verwachtte van iemand van haar leeftijd.
Haar overlijden was onverwacht. Ze was niet ziek en stond nog volop in het leven. Ze zou nog met mijn nichtje (haar enige kleinkind en grote liefde) naar Engeland gaan. Toch is haar overlijden gegaan zoals we voorspeld hadden. Ze was niet iemand voor een zieken- of bejaardenhuis. Of om slecht ter been te worden ofzo. We zeiden dat het bij haar hoorde om ineens er niet meer te zijn. En zo is het ook gegaan. Ze is waarschijnlijk breiend in slaap gevallen op de bank en toen in haar slaap overleden. Ik vond haar met haar breinaald nog in haar hand. Het leek of ze een dutje aan het doen was. Ze heeft er waarschijnlijk zelf niets van gemerkt en daar zijn we heel dankbaar voor.”
Leden van de Handwerkgroep in de Wasplaats, met Jos als tweede van rechts en Binia als
tweede van links.
