Door Zefanja Hoogers
Vlak voordat ze in juli vakantie heeft, ontmoeten we opbouwwerker Karin Veldkamp. Ze knoopt tijdens de rustige zomervakantie wat eindjes aan elkaar, handelt een en ander af en komt een maand later nog terug voor overdracht en afscheidsfeestje: drieënhalf jaar voor haar pensioengerechtigde leeftijd, maakt ze nog een overstap naar gemeente Overbetuwe. We blikken met haar terug op 23 jaar werken in Arnhem voor Rijnstad.
Rijnstad
Karin startte in Arnhem om de ‘Verlengde Schooldag’ te coördineren over zestien voorrangsscholen door de hele stad. ‘Maar dit werk werd ingebed in de ‘Brede School’ en zo rolde ik zestien jaar geleden in het opbouwwerk.’ Dat was ze in het Statenkwartier, in Presikhaaf, in Elderveld/Schuytgraaf en uiteindelijk de afgelopen vijf jaren in Klarendal. ‘Tussendoor was de toekomst van het opbouwwerk ook nog een periode onzeker. Zodoende coördineerde ik voordat ik in Klarendal kwam, tweeënhalf jaar Buurtbemiddeling’, somt Karin haar Arnhemse loopbaan op. Ze legt de wijken naast elkaar: ‘In het Statenkwartier begon ik net, dus ik kan wat moeilijk terughalen wat voor energie daar heerste. Presikhaaf is erg multicultureel en daar moet je er wel een beetje aan trekken. Vooral Schuytgraaf is een jonge energieke wijk waar iedereen van alles wil. Ik vroeg met vaak af “Wat doe ik hier?” Klarendal is een bruisende wijk waar ik een lastige start had met de coronacrisis en er veel niet kon.’
Klarendal
Uiteindelijk deed Karin heel veel in de wijk, voornamelijk als verbinder. Zo regelde ze dat buurtinitiatieven een kijkje in elkaars keuken kwamen nemen en weten De Wasplaats, Jeugdcentrum Vogelwijk, Molen de Kroon, het Inloophuis, De Nieuwe Hommel en andere organisaties elkaar nu beter te vinden en samen te werken. Uit speeddates tussen hen kwamen bijvoorbeeld De Warme Winterroute, een nieuwsbrief. ‘In september komt er ook een enorm grote lunchtafel op De Leuke Linde waar al die organisaties ook een rol in pakken en die ik bij elkaar heb getrommeld’, geeft Karin als nog een voorbeeld. Daar zal zij zelf helaas niet meer bij aanwezig zijn.
Ook is er geprobeerd meer begrip te realiseren tussen mensen met en zonder rugzakje die in de wijk wonen of er komen. Twee jaar geleden werd daar een theatervoorstelling voor gemaakt en gesprekken over gevoerd. Hoewel er ondertussen lijntjes liggen met Neo Cura (beschermd wonen in de oude marechaussee kazerne aan de Thomas à Kempislaan) en Next Forward (ambulante begeleiding vanaf Roosendaalsestraat 414), komen GGZ organisaties nog wat moeizaam tot elkaar.
Verder vertelt Karin met gepaste trots dat ze o.a. praktijkondersteuners en zorg & welzijnswerkers langs organisaties in de wijk heeft geleid. ‘Er ging een wereld voor ze open, ze hebben nu een aantal ideeën voor patiënten uit de wijk die bijvoorbeeld last hebben van eenzaamheid.’
Wijkplatform
Een opbouwwerker heeft standaard een vaste taak om bewoners verenigd in een overleg of een platform te ondersteunen. Bij het wijkplatform maakte ze het nodige met bewoners mee. ‘Klarendallers doen het graag zelf. Dus ook hier weet ik niet of ze me nodig hadden’, zegt Karin lachend. ‘Maar toch wel: het is fijn als iemand meekijkt, dingen regelt, de agenda opstelt…’ Het geeft haar een gerust gevoel dat vlak voor haar vakantie er zich toch weer twee aspirant leden hebben gemeld om aan tafel te komen en mee te praten over de wijk en de beschikbare budgetten. ‘In Overbetuwe zochten ze per 1 september een ervaren opbouwwerker; er kriebelde iets… Ondanks emotionele momenten, vond ik het tóch leuk om nog te switchen. Van wijken in een stad naar de dorpen Herveld en Andelst, zal wel een hele andere dynamiek zijn.’ Wij vinden het in ieder geval vrouwmoedig, zo’n omschakeling – veel succes!
Karin (links op de foto) nam eind augustus met genodigden in het Inloophuis afscheid met een etentje, verzorgd door de Landenkookgroep
NB Dit artikel is geschreven voor de vijfde editie van de Klarendalse wijkkrant, die 13 september van de drukker kwam. Rijnstad had op dat moment nog geen opvolger voor Karin gevonden.
