Met plezier publiceren wij hier een aantal delen uit zijn speech:
“Dit is meer dan alleen een moment om bij stil te staan als je bedenkt dat amper 10 jaar geleden er niet meer was dan een visie genaamd, Klarendal Kleur en Karakter. Een visie van bewoners en professionals hoe Klarendal uit het moeras omhoog getrokken zou kunnen worden. Het was ook duidelijk dat dat moest gebeuren door samenwerking van bewoners en professionals. Dat is gebeurd vanuit deze plek, deze wijkwinkel en aan die ronde tafel.”
[…]
“De werkwinkel-wijkwinkel was in die tijd een vies hol (2001, red.), gemeubileerd met kasten, stoelen en tafels uit de leger depots. Geen plek om bewoners serieus te nemen. Met mijn entree kreeg ik te maken met Rob Klingen (opbouwwerker) […] en met bewoner Toon Lubbers. Toon bleef al die jaren een geweten voor de Klarendallers die haarfijn aanvoelde wanneer de ideeën op moeilijkheden konden rekenen in de wijk (wie gaat er nu een tas van 300 euro kopen?), maar die ook tot in Den Haag zijn contacten had om Klarendal vooruit te helpen.”
[…]
“Onze eerste actie was het plan om de wijkwinkel te verbouwen en open te maken voor de wijk tot een werkplek voor iedereen […] Het tweede was de entree van de ronde tafel. Vanaf dat moment waren wij in Klarendal, bewoners, gemeente en professionals, Ridders van de ronde tafel en we waren gezamenlijk op zoek gegaan naar de graal, het verbeteren van de leefbaarheid. We zaten als gelijken aan tafel en dat is tot de dag van vandaag het succes geweest.”
[…]
“In deze wijkwinkel aan die ronde tafel werd van alles besproken met de wijkbewoners. Maar dat ging niet gelijk van een leien dakje. De eerste jaren stonden we af en toe met de zwaarden tegenover elkaar in plaats van gezamenlijk op zoek naar de graal. Ten einde raad zat ik aan de toog bij Wim Simmers in zijn café en hij opperde als enige mogelijkheid om na de vergadering bij hem de nazit te houden. Zo gezegd zo gedaan en vanaf dat moment was er een andere sfeer, we leerden elkaar kennen en hielden elkaar even vast als het nodig was. Wim is misschien 1 of 2 keer in de wijkwinkel geweest, maar de wijkwinkel was vaak bij Wim en in ieder geval altijd na de platformvergadering.”
[…]
“In deze wijkwinkel aan die ronde tafel is het wonder van Klarendal gerealiseerd met al die mensen die er een bijdrage aan hebben geleverd. Uiteindelijk staat de wijk in de laatste Vogelaarlijst op plek 1 als best presterende van de 40 wijken. […] Wij kunnen met een trots gevoel het zwaard in de schede steken nu deze wijkwinkel wordt gesloten. Er is een nieuw hoofdkwartier ingericht. De ronde tafel krijgt zijn plek in dat gebouw. Ik heb mijn twijfels geuit over de schaal van het gebouw en de ambities van het project, maar net als dat ik wakker heb gelegen van de idee van het restaurant in het voormalig Postkantoor wat nu al meer dan 5 jaar succesvol Goedproeven is, zal ook hier de toekomst leren wat het wordt.
Die ronde tafel is straks weg uit deze wijkwinkel. Ik zal er met weemoed aan terugdenken als ik langsfiets. Mijn mooiste werkjaren heb ik hier doorgebracht met de grappigste bewoners van Arnhem en uiteindelijk altijd weer betrokken professionals. Als het straks een keer tegenzit en de spirit verloren is in het grote gebouw, ga dan weer eens rond de ronde tafel zitten, scherp de visie en zoek het gezamenlijke doel met het motto dat hier gold: Zonder wrijving geen glans en op naar het beste voor Klarendal en voor Arnhem.”
Chris memoreerde Toon Lubber en Wim Simmers door voor hen een kaarsje aan te steken.
